لوله (pipe) یک مقطع توخالی استوانه ای با ساختاری سخت است که عمدتاً از آن برای انتقال مواد قابل جریان، مانند مایعات، گازها، دوغاب‌ها و پودرها استفاده می‌شود. از لوله‌ها همچنین برای ساخت سازه‌ها استفاده می‌شود؛ مقاطع توخالی لوله ای، به مراتب سفتی بر اساس وزن واحد بیشتری نسبت به مقاطع توپر دارند. از نظر جنس انواع مختلفی دارد نظیر بتن و فلز و شیشه و گلاستیک و. الیاژ و فایبر گلاس و سرامیک و به دو صورت مانیسمان یا بدون درز و درز دار تولید می شوند . لوله‌های فلزی به‌طور معمول از فولاد یا آلیاژهای آهن ساخته می‌شوند، مانند فولاد کربنی، فولاد زنگ نزن، فولاد گالوانیزه، و چدن نشکن. لوله‌های پایه-آهنی در صورت استفاده در جریان آب اکسیژن دار در معرض خوردگی قرار دارند.
لوله بدون درز یا مانیسمان : لوله مانیسمان که به آن لوله بدون درز نیز گفته می‌شود لوله‌ای است که روش تولید و ساخت آن به نحوی است که بدنه‌ای یکدست و بدون درز دارد. این لوله بدلیل اینکه درز جوش ندارد، استحکام بالاتری داشته و در قطرهای پایین معمولا ساخته می شوند. دلیل این امر این است که ساخت لوله هایی با قطر بالا آن هم به صورت بی درز، بسیار دشوار خواهد بود و نیاز به صرف هزینه ی بالا دارد. این نوع لوله معمولاً از فولاد ساده کم‌کربن ساخته می‌شود؛ اما به وسیله افزودن برخی مواد به داخل و بیرون لوله، آن را در برابر زنگ زدن مقاوم میکنند.
لوله های درز دار : لوله های درزدار به جهت اینکه به نسبت لوله های بدون درز مانیسمان از مقاومت کمتری در شرایط تحت فشار برخوردار هستند و امکان ترک خوردن یا نشتی دارند لذا معمولا برای انتقال مواد سیال غیر شیمیایی، آبرسانی و تاسیسات و... به کار می روند و قیمتی به مراتب پایین‌تر هم دارند. لوله های درزدار استاندارد اصولا چیزی بین ۱۵ تا ۲۵ درصد فشار کمتری از لوله های بدون درز را تحمل می کنند اما با این حال به جهت قیمت های بهتر و اقتصادی تر در بخش های مختلفی مورد استفاده قرار می گیرند. ابتدا استیل کویل را نورد میکنند تا ورق صاف شود و لوله به علت حرکت داده شدن بر روی کویل و غلتک شکل می گیرد و قسمت درز جوش قسمتی ضعیف است و باعث خوردگی و اسیب می شود .