جداسازی
جداسازی ممکن است دستی، ماشینی و یا خودکار باشد. یکی از اهداف جداسازی پاکسازی قراضه ها از مواد نخاله و غیرفلزی بی ارزش است. این فرآیند ممکن است به صورت دستی، جداسازی با مکش و از بالا، جداسازی ثقلی، جداسازی مگنتی، جداسازی با فشار آب، جداسازی با ادی کارنت و یا مجموعه ای از چند روش نام برده شده باشد.
یکی دیگر از دلایل جداسازی نیاز فنی و مطابق متالورژیکی مشتری است که در این صورت مواد مطلوب و نامطلوب از هم تفکیک می شود. این فرایند معمولاً دستی است و اقلام به صورت بازدید چشمی از یکدیگر جدا می شود. این روش به مهارت کارگر بستگی دارد و از روش‌های دیگر وقت گیرتر است و معمولاً در آن خطا وجود دارد.
در بیشتر موارد، خواسته مشتری جداسازی مواد فلزی و غیرفلزی از هم است. برای این منظور استفاده از مگنت بسیار کارآمد است. تنها اشکال این روش آن است که اگر مواد غیر فلزی به فلز چسبیده باشد، جدا نمی‌شود. در این موارد جداسازی دستی و چشمی هم اضافه می‌شود.
روش موثر دیگر برای جداسازی مواد غیر فلزی از فلزی استفاده از فناوری ادی کارنت است. در این روش مواد بر روی نوار نقاله قرار می گیرد و از فضای می‌گذارد که با دستگاه ادی کارنت شارژ شده است به محض آنکه قراضه ها با جریان ادی کارنت برخورد می‌کنند، تمامی نخاله ها ، مواد غیرفلزی و فلزات آهنی از روی نوار نقاله به پایین می‌افتند، در حالی که مواد غیر آهنی شارژ می‌شوند و محیط جداگانه پرانده می‌شوند. در این مرحله، قطعات آهنی را از نخاله ها با دستگاه مگنت می‌توان جدا کرد.
یکی دیگر از دلایل جداسازی اندازه قطعات است. در این صورت، باید مطابق با خواسته مشتری قطعات بزرگتر و کوچکتر از نیاز مشتری از هم جدا شود. این کار معمولاً به صورت دستی انجام می شود، ولی با استفاده از الک و یا شبکه های آهنی نیز می توان جداسازی کرد. روی هم رفته، جداسازی فرایندی ضروری است که بازیافت کنندگان از آن برای برآورده ساختن نیازهای کیفی به اندازه مورد نظر مشتری استفاده می‌کنند.